De passie voor de muziek van Thelonius Monk bracht de Franse tenorsaxofonist Vincent Thekal (1982) en de Belgische pianist Fabian Fiorini (Luik, 1973) een paar jaar geleden bij elkaar. Door het spelen van een aantal van zijn composities, die ze zorgvuldig hebben uitgezocht en bestudeerd, zijn ze erin geslaagd een eigen identiteit op te roepen door hun benadering van de muziek van Monk. Zo speelt pianist Fabian Fiorini niet in de typerende stijl van Monk, hij speelt zijn eigen spel met weinig noten zoals Monk maar met een heel andere sound zonder uit de typische Monk sfeer te ontsnappen.

De thema’s worden veelal gespeeld door saxofonist Thekal. Het album werd live opgenomen in het Jazz Station in Brussel op 18 juni 2022, behalve Thekal en Fiorini horen we Nic Thys (Brussel, 1968) op contrabas en Dré Pallemaerts (Antwerpen, 1964) op drums. Fabian Fiorini zal bij het Nederlandse publiek vooral bekend zijn door zijn medewerking aan het populaire trio Aka Moon, Thekal, woonachtig in Brussel is in ieder geval onbekend in Nederland, zowel Thijs als Pallemaerts zijn bekender.

Alle bekende Monk composities zijn te horen: Evidence, Off Minor, Pannonica, Monk’s Mood en Little Rootie Tootie, minder bekend is Friday The 13th. Bij beluistering valt onmiddellijk op dat de nummers beginnen met het bijbehorende bekende thema maar daarna gaan Thekal en Fiorini hun eigen gang. Ze spelen wel in de geest van Monk maar met hun eigen visie en benadering, zo klinkt het spel van Thekal totaal anders dan de meeste saxofonisten bij Monk zoals Charlie Rouse, vloeiender en warmer van klank. Datzelfde geldt voor Fiorini die natuurlijk niet de kenmerkende loopjes van Monk speelt maar zonder een overdaad aan noten rond te strooien speelt hij zijn eigen spel dat meer richting free jazz neigt zoals bij Aka Moon. En dat is maar gelukkig want niemand zit te wachten op een album van copycats en daarvoor is het niveau en het inzicht van deze top jazzmusici ook veel te hoog.

In Monk’s Mood overtreft Thekal zichzelf met een schitterende solo, kippenvel ! Het album eindigt met een aparte versie van Little Rootie Tootie dat begint met dreunende pianoclusters waarna het karakter van het nummer verandert in een heerlijke blues., super. Een superieur album, niet alleen voor Monk adepten zoals schrijver dezes, maar voor iedere jazzliefhebber !

Jan van Leersum.